Көк жайлау да құлазиды жаз өтсе…

* * *

Талай күндер көмілді де дырдуға,

Тұмса сәттер сынаптайын сырғуда.

Жұмбақ сарай жауып алды қақпасын,

Жырақтады жалын жастық жыр қуған.

Жұмбақ сарай тұрушы еді күмбірлеп,

Сол сарайдың бүйірінде үңгір көп.

Көргім келіп қырық қақпа аштым мен,

Табылмады іздегенім, кім білмек.

Жұмбақ сарай… қақпасы бар қырық бір,

Соңғы қақпа ауызында құлып тұр.

«Ашпа!» деген жазуы бар сыртында,

«Аш та көр!» деп көңіл шіркін бұрып тұр.

Ашайын ба, ашпайын ба, ал, сынақ,

Кім бар көмек беретұғын хал сұрап.

Қалсам қайтем қапияда, ашқанда,

Қарақшылар қанжар ұрып, қансырап…

Жұмбақ сарай… соңғы қақпа… сол аңсар,

Жүрексініп сескенгендей болам сәл.

Хордың қызы ертіп кетті деп ойла,

Жұмбақ сарай жұтып мені жоғалсам…

* * *

Адам аз ба ерте туып, кеш қалған,

Кеш қалғанның кеудесінде өшті арман.

Көк жайлау да құлазиды жаз өтсе,

Кеше ғана шұбатылып көш барған.

Жайлау сәні, салтанаты аз күндік,

Келте қызық үшін кімді жазғырдық.

Әр пенденің басына да бұйырған

Тек Тәңірге жарасатын жалғыздық.

Жұртта қалған жетім ой да жетілер,

Қамсыз, мұңсыз жүрген адам не тілер.

Қырық жамау көңіл күйдің жейдесі

Сабақты ине септемесе сетінер!

АУЫЛДЫ АҢСАУ

Ентелеген ертеңге екпінменен,

Еркелеген екенмін көп күнге мен.

Еміс-еміс бір дауыс естіледі:

«Неге алыс ауылдан кеттің?» деген.

Ауыл, ауыл, ауылға жетеді не,

Не бересің ақ сүттің өтеміне.

Артымызға қайрылып қарамаппыз,

Алатаудың жармасып етегіне.

Ауыл, ауыл, ауылдан өрген едік,

Білім қудық, биікке өрмеледік.

Ауыл десе сыздайды мына жүрек,

Жүректі де жүдеттік, емдемедік.

Ауыл, ауыл, ауылда арман қалған,

Келгендерден сұраймын, барғандардан.

Ағыс қуып, алыстап жағалаудан,

Асықтырды ататын таңдар алдан.

Көптен бері ауылға жол түспеді,

Ең қымбатым ауылда өң-түстегі.

Ауыл десе тербейді бір сағыныш,

Ерке толқын секілді Ертістегі.

Алақанда аялап, қолпаштаған,

Ауыл десе қалайша селқос қалам.

Ауыл десе кеудені күй кернейді,

Анадайдан бұлдырап Бөртостаған.

Ауыл, ауыл, ауылды аңсағаным,

Алда қанша ай, жылды қарсы аламын.

Жан сарайдың шипасы шығар, бәлкім,

Зайсан жақтан есетін таң самалы.

Ауылымнан алыста бақ сынаппын,

Табы жатыр жадымда жақсы уақтың.

Ауыл десе, айналам ажарланар

Аппақ таңы атқандай Ақсуаттың.

БИІК ТҰРАР БІР ӘУЕН ЖАНБАҒЫСТАН

Қу тірліктің адасып мұнарында,

Тарқамастай көрінер құмарың да.

Құлағыңнан кетпейтін бір әуен бар

Қуат берер өмірдің сынағында.

Күш құятын ерекше, дем беретін,

Қиындықты қаңбақтай өңгеретін.

Ғажап сәттің өлшемі – сол бір әуен,

Ештеңе жоқ тек соған тең келетін.

Уілдеген үн шығар нар қамыстан,

Айғай шығар бір ащы ар-намыстан.

Аспан жаққа көтеріп әкетеді

Биік тұрар бір әуен жанбағыстан!..

* * *

Тағдыр ма бақ ұсынған, тақ ұсынған,

Ажалдан ғана адам сағы сынған…

Амандық сұрап ылғи қол алысар,