ӘЖЕ Қызы едім мен әжемнің жекеменшік, Қызы еді ол ал өзі бір адайдың. Еркелігім ол барда кетеді өршіп, Көлеңкесіндей қасынан ұзамаймын. Көлеңкесіндей қалмаушы ем қасына еріп, Жолыма болушы еді жаны құрбан. Қырық бұрым қып ылғи шашым өріп, Ұзын көйлек кигізіп тобығымнан. Әкемді «аға», анамды «жеңге» көріп, Әжемді мені туған «анам»...
НҰР Құтты күн! Тағы да бір құрметті күн. Мұншалық күн шапағын нұрлы етті кім? Лә иләһа иллаллаһ! Құтты күнді Құрметтеп қарсы алуға міндеттімін! Жақсы күн! Жап-жарық күн, Әппақ, ашық. Ашылар менің көңілім Хаққа ғашық. Бақбақтың қауызында мөлтілдеп тұр, Жарықты жақсы көріп пәк, таза шық. Көкте – нұр. Көзімде – нұр....
Осы бала Томпиған бет ұқсап тәтті күлшеге, Анда-санда бір жымиып күлсе де, Осы бала айналаға нұр шашып, Күллі әлемге, қарайды елге нұр себе! Қарайды елге бір байыппен ойланып, Сәбилік нұр кіндігіне байланып. Еміреніп иіскегенде маңдайдан, Көңіліміз сала берер жайланып. Шапағындай шуақ шашқан ақ таңның, Шын қуандым анаң сені тапқан күн....
Табиғат әуендері Құлаққа сыңғырлаған үні жағып, Жатады тау бұлағы күліп ағып. Жас қайың жағадағы аруға ұқсап, Алыпты бұрымына үкі тағып. Келсе егер жол жүрудің орайы шын, Замандас аралап көр тоғай ішін. Кесілген ағаш көзге жиі ұрады, Кей жандар келгендейме тонау үшін. Кейін қап, кедір-бұдыр қырқа майда, Аяңдап кіріп бардым ну...
МАХАББАТТЫҢ ҚАҢҒЫБАС ХАТТАРЫНДАЙ… Сіздің көзіңізде тек күннің батуы… Менің көздерімде тек таңның атуы. Ал, менің саған сыйлаған қышқыл шарабым, Махаббаттың қайта оралмас жат уы. Жоқ, сіздің көз жасыңыз кінәлі емес, Бұл менің таңдауым, тағдырдың сынағы емес. Кешкі салқын сәуленің құшағында, Ебіл-дебіл егіліп жылады елес… Сен маған өлең арнадың ба...
ДАРА ДАМУ Аңсағанмен ақшаны қауым мына, Жауың – ақша, адамзат, дауың – мұра. Махаббатсыз қосылған қосақтар бар, Махаббатты мансұқтау – ауыр күнә. Қан қайнаған кезінде, қана қызған, Сабақ алған сауап-ау, қара тұздан. Қосақтар бар қосылған махаббатсыз, Қандай ұрпақ тарайды шарасыздан? Асқақ сезім айналды аса қатқа, Шомылмайды шарасыз шапағатқа. Мал...
* * * Алыс-алыс жолдарға жортсам дедім алқынып, Ай астында арқырап, арғымақтай тарпынып. Жеткізбейді қалалар, өткізбейді көшелер, айқай салған дауысым өз кеудемде жаңғырып. Қарашаның жаңбыры қабырғадан сорғалап, сор да кештім, ой кештім, аспан қарап, жол қарап. Жол дегенім жол емес – туралған бір тұяқтар, түн дегенім түн емес – кілең...
Арпалыс Жай тапты жаным түтінін жұтып соғыстың, Еуропа деймін даласы соңғы қоныстың. Қаптаған анау тізілген зеңбіректерден Соғыста жалғыз ақ көгершін боп сен ұштың! Оқ деп ойладым, от деп ойладым лаулаған, Қыраттан бастап қырманға дейін жаулаған. Зұлым аяғы гүлді бақтарды таптады, Сен жалғыз гүлсің қылт еткен соғыс ауладан. Зеңбірек, мылтық… Кезеңген...
Ол Сарғалдақ – көйлек, сарсан бір жандай күйге еніп, Қасыма келіп отырды сәл-сәл именіп. Алаулап оттай бұтағы билер шетеннің, (мен-дағы бірге өртеніп кетер ме екенмін!?) Екеуміз ғана. самсаған орман, салқын бақ, Күн құлар көктен шұғыласы күрең жалқындап. Алыстан сонау сырнайдың үні сыңсыған, Күрсінеді ол да, мен де бір мұңға тұншығам....
«Жауыңды басындырма, Халқыңды ашындырма…» Тоныкөк «Жатқан – тұрар, Көтерілген – отырар, Жарық – сөнер, Жүрген кісі – тоқтар…» Жүсіп Баласағұн ДОЛЫ ДӘУІР! Жасырайын, несін мен? Сәтім аз ба көсілген де есілген? Қыспағыңа қилы-қиын көп түстім, Самғау үшін… Қалмау үшін көшіңнен. Қалмау үшін… Жан дауысым сезім боп, кезім аз ба лапылдаған...