МАХАББАТТЫҢ ҚАҢҒЫБАС ХАТТАРЫНДАЙ… Сіздің көзіңізде тек күннің батуы… Менің көздерімде тек таңның атуы. Ал, менің саған сыйлаған қышқыл шарабым, Махаббаттың қайта оралмас жат уы. Жоқ, сіздің көз жасыңыз кінәлі емес, Бұл менің таңдауым, тағдырдың сынағы емес. Кешкі салқын сәуленің құшағында, Ебіл-дебіл егіліп жылады елес… Сен маған өлең арнадың ба...
ДАРА ДАМУ Аңсағанмен ақшаны қауым мына, Жауың – ақша, адамзат, дауың – мұра. Махаббатсыз қосылған қосақтар бар, Махаббатты мансұқтау – ауыр күнә. Қан қайнаған кезінде, қана қызған, Сабақ алған сауап-ау, қара тұздан. Қосақтар бар қосылған махаббатсыз, Қандай ұрпақ тарайды шарасыздан? Асқақ сезім айналды аса қатқа, Шомылмайды шарасыз шапағатқа. Мал...
* * * Алыс-алыс жолдарға жортсам дедім алқынып, Ай астында арқырап, арғымақтай тарпынып. Жеткізбейді қалалар, өткізбейді көшелер, айқай салған дауысым өз кеудемде жаңғырып. Қарашаның жаңбыры қабырғадан сорғалап, сор да кештім, ой кештім, аспан қарап, жол қарап. Жол дегенім жол емес – туралған бір тұяқтар, түн дегенім түн емес – кілең...
Арпалыс Жай тапты жаным түтінін жұтып соғыстың, Еуропа деймін даласы соңғы қоныстың. Қаптаған анау тізілген зеңбіректерден Соғыста жалғыз ақ көгершін боп сен ұштың! Оқ деп ойладым, от деп ойладым лаулаған, Қыраттан бастап қырманға дейін жаулаған. Зұлым аяғы гүлді бақтарды таптады, Сен жалғыз гүлсің қылт еткен соғыс ауладан. Зеңбірек, мылтық… Кезеңген...
Ол Сарғалдақ – көйлек, сарсан бір жандай күйге еніп, Қасыма келіп отырды сәл-сәл именіп. Алаулап оттай бұтағы билер шетеннің, (мен-дағы бірге өртеніп кетер ме екенмін!?) Екеуміз ғана. самсаған орман, салқын бақ, Күн құлар көктен шұғыласы күрең жалқындап. Алыстан сонау сырнайдың үні сыңсыған, Күрсінеді ол да, мен де бір мұңға тұншығам....
«Жауыңды басындырма, Халқыңды ашындырма…» Тоныкөк «Жатқан – тұрар, Көтерілген – отырар, Жарық – сөнер, Жүрген кісі – тоқтар…» Жүсіп Баласағұн ДОЛЫ ДӘУІР! Жасырайын, несін мен? Сәтім аз ба көсілген де есілген? Қыспағыңа қилы-қиын көп түстім, Самғау үшін… Қалмау үшін көшіңнен. Қалмау үшін… Жан дауысым сезім боп, кезім аз ба лапылдаған...
ЖАЗДЫҢ СОҢҒЫ КҮНДЕРІ-АЙ!.. Әлденеден қалғандай жараланып, Мына әлемге соңғы рет қарап алып. Қалт-құлт етіп Ертістің толқынында, Жаздың соңғы арманы барады ағып. Жаздың соңғы күндері-ай, Жан мұңайтқан, Үнсіз көніп үкімге тағдыр айтқан Кеткеніңмен, Келерсің жыл айналып, Ұмытпасаң болғаны жолды қайтқан. Аспан – күңгірт… Бұлттардың жанары – шық. Жан берісіп тағы да...
АНА – САҒАН ҚАРЫЗБЫН Кейде – қайғы, кейде қонар басқа бақ, Дүние де — құбылатын қас-қабақ. Ана, Саған қарызбын, Құрсағыңа біткен күннен бастап-ақ. Кіндігімнің жалғағалы бір ұшын, Іште жатып, сездім өмір тынысын. Ана — Саған қарызбын, Ақ жүзің ғой, жарық қылған түн ішін! Нұр тараттың тіршілікке тоң қатқан, Қамқорлығың қанатымды...
Мырзан КЕНЖЕБАЙ АЙДЫҢ ӨЗІ ЖЫЛАП ТҰРЫП ЖҰБАТТЫ (кенжем Әбді-Нәжімге ғұмырнамалық өсиет) Жібімеді-ау, – деп жүргенде, – бұл жалған, Алла берген Ай да болған – Күн болған Әбді-Нәжім! Жарығым-ау тыңдап ал, Әкең қандай күн өткерген? Кім болған? Қозғаса да қай қуаныш, қай шерін, Әкең ешбір сөз айтпайды «жәй», «тегін»; Сенің...
