Шаһарнаме Бұл – менің Шаһарым! Бұл – сенің Шаһарың! Олардың Шаһары емес – …Жерім – Жаһаным! Жаннәт қақпасы жабылмай тұрған кезі ме?.. Жоқ, Адам-Ата пайғамбардан бері ме?., …Қабырғам Һақ нұрымен бүрлеген кезде де, Кіндігімнен Ібіліс-сайтан үрлеген кезде де, …Бұл Шаһар – Біздікі болатын. Қабыл Абылды өлтіргенде де, Ібіліс, алғашқы жеңісін...
Әлқисса Аруақ десем аунар Арлан-бабам, Аруақ шақыруда арланбағам! Әдірем қалды кейін қарғы баулы – Сахара сағымына ау салған заман. Алмастай қыннан шыққан жарқын айым, Тыңдаушым болса егер жалпы дайын. Жарқырап жай отындай бұлтты жарып, Алтайы арғымақтай арқырайын! Жан алып жан беріскен ғасырыңды, Жырлайын Ақ буралы батырыңды. Аңырып, ауып түсіп қалмағайсың,...
Жасымнан жақсы таныс (Қасым Аманжоловқа) Жалт етіп, ерте өмірден өткеніңмен, Танылған ақын едің өктем үнмен. Кешегі қан сапырған сұм соғыста, Батырсың батыл басып өртте кірген Түстің де ерте көзге дара сондай, Шаң жұтты талай даңғой жанаса алмай. Дүбірлі жыр жарыста жүйрік болдың, Озып келген алдына қара салмай. Серпіліп сүйсінердей жан-күй...
Тағдыр Тағдыр қатал, дегеніңе көнбейді, Әрқашанда өз үкімін жөн дейді. Қапылыста жараланған жаныңды, Уақыт деген ұлы емші емдейді. Тағдыр талай, таптағанда иықтан, Жол іздедім шығатұғын тұйықтан Сүрініп қап… жыласам, я күрсінсем, Қатал тағдыр күле қарар миықтан. Өмір өткелі Өмірдің өтіп өткелін, Кезіппіз талай қиырды. Қош айтқан жаз бен көктемім, Сыйлыққа...
Алаш арыстарының монологы Біз бір-бір арлан едік, Намысқа, арға берік. Қазаққа қызмет қылмай қоймаймын деп, Күрес жолын таңдап едік. Құл болып тұра алмадық, Алаш деп ұрандадық. Түркі баласы, қазақ даласы оянсын деп, Ақын боп жыр арнадық. Маса болып шақтық, Түрме дәмін таттық. Ғалым болып тарихты қаздық, оқулық жаздық. Бәрін істеп...
Біздің тірлік Бара жатыр күн сайын үміт деген ғажайып, Қой жалаған дамылсыз, қара тұздай азайып. Сүлде сынды көлеңке иектейді ел жатпай, Аманаттар анталап, сығады кеп толғақтай. Ешкімге де пайдам жоқ, опат қыппын көп күнді, Босағаға жабысқан арам шеміршек сынды. Көрінсін деп көтерді ел, біз шықпаған қырқадан, Айдын мұзда таймайтын азамат...
АРМЫСЫҢ, АДАЛ МАХАББАТ! Тысында терезенің, Тіршілік тыраңдаған. Адамға не дер едің, Біреуін бірі алдаған? Әркіммен жөні келсе, Болады достасуға. Жан емес, сені көрсе, Болады қоштасуға. Мен де бір қос аяқпын, Жер үстін шиырлаған. Жармасып жасамақ кім, Бақытқа бұйырмаған. Өзімде өз бақытым, Дәулетім, сәулетім де. Өткен жоқ аз уақтым Өлеңнің әуресінде....
ЖҮРЕК СЫРЫ Бармадым Лондонға да, Парижге мен, Тамырым туған жерде тәрізді емен. Жүремін алшаң басып Сарыарқамда, Елімнің алдындағы парызбенен. Бармадым Стамбул мен Анкараға, Біреулер сол үшін де таң қала ма? Мен деген – ардақты дос, асыл бауыр, Мен деген – ізетті іні, дархан аға! Баспадым көшесін де Варшаваның, Қазақтың Бурабайы...
Қайырлы болсын сіздерге, Менен қалған мынау Еділ жұрт!.. ( Қазтуған ) Өзегін өртеген ер аз тумаған… Ақ моншақ толқыныңда саз тулаған. Жайығым – жаһандағы жалғызым-ай, Қай жерім артық менің Қазтуғаннан?! ( Автор ) Таң алды… Құстар сайрап күміс көмей, Мұнысын бұрыс демей, дұрыс демей… Жер тарпып шыр айналды құла тұлпар...
Биші қайыңдар Толқыған аздап жайым бар, Әрқайсың бейне сүйгенім. Сендерді көріп, қайыңдар, Менің де келді билегім… Жылдардың жүгі мойнымда, Жыр жазу менде сиреп тұр. Даңғаза әуен қойнында, Замана мынау билеп тұр. Ғажайып әлем ашылды, Көрген жан көңілі тойыпты. Табиғат – ана шашыңды Сарыға бояп қойыпты. Құшақтап, өбіп, еркелеп, Ауырған жаным...