Күлтегіннің тасынан кертіп-кертіп жазамын
* * * Алыс-алыс жолдарға жортсам дедім алқынып, Ай астында арқырап, арғымақтай тарпынып. Жеткізбейді қалалар, өткізбейді көшелер, айқай салған дауысым өз кеудемде жаңғырып. Қарашаның жаңбыры қабырғадан сорғалап, сор да кештім, ой кештім, аспан қарап, жол қарап. Жол дегенім жол емес – туралған бір тұяқтар, түн дегенім түн емес – кілең...